روزي جواني از كوچه اي ميگذشت كه حضرت رسول اكرم(ص)

اتفاقي از آن كوچه ميگذشتند!

در آن روز حكم حرام بودن شراب نازل شده بود اما برخي هنوز از اين كار

دست برنداشته بودن،جووني با خمرۀ شرابي كه روي سرش بود داشت از

كوچه رد ميشد.ناگهان از اون طرف كوچه چشمش به رسول خدا افتاد.

رسول خدا با يك لبخندي صدا زد جوون داري كار ميكني؟چي رو سرت داري؟

وقتي جوون اين رو شنيد رنگش از سر حيا مثل گچ سفيد شد.

جوون تو دلش گفت خدا،پيغمبر سراغ من نياد،ديگه بهت قول ميدم اين كارو

نكنم،جوونه كه ترسيده بود به پيامبر گفت اين خمرۀ عسله آقا،اگه

امري نيست من با اجازه مرخص ميشم.پيامبرصداش زد گفت :

نه بيا!جوون تا اين رو شنيد داشت از ترس ميمرد،پيش خودش ميگفت نكنه الان

پيغمبر بخواد توي خمره رو نگاه كنه.اومد جلوي پيغمبر

(آدم اگه با حيا و خجالتي باشه دستش رو ميگيرن)،همين قدر حيا كردن و

خجالت كشيدن بس بود.همينطور كه داشت ميومد جلوي پيغمبر يه بار ديگه

برگشت گفت :خدايا بيچاره ميشم!رسول خدا فرمود:

خوب در خمرتو باز كن عسلتو ببينم.

جوون ديگه داشت از ترس ميمرد،رنگش شده بود مثل گچ،گفت خدايا

آبرومو نبر،غلط كردم!!!من غلط كردم!!!به خاطر گل روي پيغمبر گفت غلط كردم!

رسول خدا در خمررو باز كرد!!!!جوونه خودش زودتر از پيغمبر توي خمره رو ديد،

ديد خمره پر از عسله!!!رسول خدافرمود:به به چه عسلي!آفرين!خوب كجا ميبري؟!

ديگه جوونه نميشنيد پيغمبر چي ميگه!!مات شده بود و فقط نگاه ميكرد!!!

غفران يعني اين!!شرابتو عسل ميكنن!دوستان من بگذاريد خدا قدرت نمايي كنه!

بذاريد خدا هنرش رو نشون بده!بذاريد خدا محبتش رو نشون بده به بنده هاش!

بذاريد خدا كرمش رو نشون بده!رفيقاي گلم تو دعاها ائمه همين مضمون ها رو ميگن!

ميگن خدا من اون آدم خرابم كه بايد درستم كني ديگه!خوب بيا ديگه من

اومدم كه درستم كني!خدايا مگه تو نگفتي كه اگر بنده گنه كار نداشتم،

بنده هايي رو مي آفريدم كه گناه كنن من ببخشمشون!خدايا كدوم

بدي رو ميخواي كه من ندارم!كدوم بدي؟!همش رو دارم،ببخش!نامرد تر و بي وفاتر

از من ميخواي،بي توجه تر از من ميخواي!منو ببخش!

خدايا كاش كي ميدونستم تو آخرشي